De muren van De Bazel

Dirk staat te wachten, maar waarop?

Was hij hier genealogisch op zoek naar zijn familie?
Binnen de muren van de Bazel gebeurt van alles, is allerlei te vinden. Hij werkt er misschien wel.

Als Atlas dragen de beelden - voelen ze zich nu al wat naar beneden gedrukt, of lijkt het maar zo - de bovenste verdiepingen van het gebouw, met de eeuwige papieren schatten van Amsterdam. Best zwaar zo te zien, steeds zwaarder.

Ik zag Dirk net nog daar. Kijkt hij uit naar de tram?
Zijn positie is moeilijk te bepalen, haast transcendent boven de stoeptegels.

Je zou denken dat het binnen gaat om de 400 dagen dat Vincent bijna ongezien door Amsterdam dwaalde. Of om verantwoord digitaal archief na de bom die het Papier heeft losgelaten.
Of dat de gemeente verantwoord haar beleid opslaat … de realiteit is een kaartenhuis.

Nee, John ontdekt als een antropoloog planeet voetbal, lees de Voetbal International van begin februari. Voor zijn dood wil hij alle amateurclubs in Nederland hebben zien spelen, uit en thuis. Het begon in de jaren 1980, DWS was de bron. 3FM pakte het verhaal op, en nu Hart van Nederland.
Jans zoon speelde gisterenavond bij DWDD, het klonk prachtig. De Nachtdienst.
Mensen maken het archief van het stadsleven.

Dirk probeert zijn denkrichting te bepalen. Het is niet gemakkelijk om te moeten kiezen tussen rechts en links. Het verkeer komt van alle kanten, de teksten die worden geschreven, het geloof, je weet het niet. Rechtuit is misschien wel de beste optie. Boodschappen heeft hij al gehaald, dus.

Bomgordeliaanse ideeën? Neeeeh, zo kijkt hij niet richting het stadshuis.
Hij wacht op de aanleg van metrostation Stadsarchief. Dan is hij het snelst thuis.