Trillend materieel

Een hels kabaal. Het houdt al zo’n 5 minuten aan. Dan diepe stilte. Althans, de gewone stadsgeluiden van een maandagmorgen zijn er niets bij. We lopen nieuwsgierig verder, vlakbij de hoek naar het Kwakersplein.

Van een afstand hoog boven de Hallen steekt een kraan met vlaggen. Vol wapperend, een hoogste punt aanduidend. De kraan takelt een geweldige stalen damwandplaat de lucht in. In positie gebracht wordt het volgende gevaarte van zo’n 25 meter de grond in gedrukt, haast trillingvrij. Stof omhult de plek waar de plaat verdwijnt.

Een lawine aan geluid valt over de omgeving. We zien een jongeman wat gehaast tussen de gerenoveerde muur van de Hallen uitstappen, hij loopt richting de bouwvakkers.
Wij zijn nog op afstand. Hij gesticuleert, zegt vast wat. Het kwartje valt, een hotelmedewerker. Hij vraagt natuurlijk, wanneer ze klaar zijn. Hotel De Hallen is net open. Dit geluid is dodelijk voor z'n gasten, hij wil graag dat zij deze morgen na een heerlijk weekend wat langer in bed kunnen blijven liggen.

Laat staan mensen die nu ontbijten in de foyer, of rustig op het terras aan de koffie zitten. Het drukken gebeurt misschien trillingvrij, de oren van de ochtendgenieter barsten.

Na kort contact loopt hij terug naar de muur, en lijkt toeschouwer te worden. Zoals verderop achter een hek de vader met een kindje op de schouders. Sint Cristoffel die zijn toekomst draagt.

De medewerker steekt een sigaret op, in de berusting dat er niets aan is te doen. Even lijkt hij te genieten van een diepe inhaal. Toch kijkt hij nog naar rechts in de hoop dat zijn woorden wat hebben uitgehaald. De zeker 25 platen op het bouwterrein antwoorden hem, dit gaat nog uren duren.
Zijn sigaret is op en hij sluit zijn oren voor de realiteit.

Zo rustig als hij hier scherp afgetekend staat, straalt er kracht uit van deze mens. Hij wil graag iets bereiken.