Twee meisjes

Vrolijk. Betrapt. Leuk? Sprankelend.

Plezier.

Zorgeloosheid? Zij lijken niet geplaagd door enig probleem.
Spontaan. Is het dat ze gefotografeerd worden? Hebben ze plezier om iets?
Dat ze geen problemen hebben, zorgeloos zouden zijn, dat is natuurlijk een bespottelijke observatie van een buitenstaander. Maar je hoopt het wel, als je ze zo ziet. Zij weten beter.
Gelukkig lijken ze wel te genieten, te willen genieten.
Ander onderwerp, ik maak het te pathetisch.

Twee meisjes. Gaan ze naar school, gaan ze naar hun werk? Shoppen op maandag, 12.29 ... Pauze. Het doet er niet zo toe. Je wordt vrolijk van hun aanwezigheid. Ze stappen de wereld in, door. Onbevangen.
Bij jonge mensen is het op een bepaald moment gokken hoe oud ze zijn. En dan meteen hoe ze in het leven staan. Ik houd het bij hen op rond de 16? Ik herken iets in ze wat ik bij mijn oudste dochter en haar vriendinnen - ja, die zijn ook 16 - terugzie.
Misschien zitten ze wel op dezelfde school?

Hun vrolijkheid is aanstekelijk, ze hebben er zin in.
Ja, ik word oud, spreekt er ook uit, en als ik terugkijk bij hoe anderen doorgaan ... Je wilt meedoen, met de jeugd, maar dat is weinig ouderen gegeven.
De jeugd moet zich op z’n gemak voelen, ruimte hebben. In de hoop dat ze de mensenwereld dragelijk houden, voor een ieder.

Los daarvan! Om ze zo te zien, daar geniet ik van. Het is fijn dat ze er zin in lijken te hebben, iets willen.

Hopelijk gaan ze een mooie toekomst tegemoet.