Vriend Nam 2

NL is over het algemeen best rustig, als je niet alle media steeds volgt. En de problemen niet opvallend vaak opzoekt, zoals media neigen te doen.

“De chique woningbouwvereniging met vierduizend leden gaat er maandag definitief over stemmen in een nu al bewogen vergadering. Daarmee is de controverse rond vluchtelingen en asielzoekers doorgedrongen tot de bovenlaag van de stad, met klinkende namen als …”

Ton Daamen, 25 februari 2016 in het Parool. Het was lang onrustig over en in die buurt.

Gelukkig, het mag gezegd worden … maar moet het gezegd worden? Vrije geluiden zijn goed voor een ieders gevoel van vrijheid. Echter, hoe verkleurt nieuws de informatie in al het maat nemen …

–

Randstedelijke problematiek, enkele gemeenten verderop in het land meegenomen, en overal erg lokaal – vreemdelingen zijn niet van hier. Is het de angst dat er iets van ons zal worden afgepakt? Of juist teruggepakt? Vreemd blijven ze, in ieder geval even, is daar wat mis mee?

Ruimdenkend. Tot de aanslag. Dan staat het dader-individu plots als prototype voor de groep waar ze ‘m bij plaatsen. Blijkt, elk volk is in staat tot een Gehaktdag, zelfs ons meest getroffen volk. Het wordt tzt in Nederland waarschijnlijk een woensdag.

En dan kom je terloops iemand tegen die actief bijdraagt aan onze democratie. Zijn ouders kwamen uit China via Hong Kong in de jaren 1960, en 15 maart 2017 is hij de hele dag bezig, al vele jaren trouwens, als lid van een stembureau op de rand van Oud- en Nieuw-West. Een nieuwe generatie echte Nederlanders zoals Limburgers ooit ook werden.

Of de Syriërs van het Parool hebben gemerkt dat ze niet welkom waren? Het valt allicht mee ten opzichte van de situatie waaruit ze kwamen. Gelukkig maar.

Een van de eerste keren dat ik merkte dat Syriërs in deze buurt konden komen wonen, was toen mijn 15-jarige dochter van school thuiskwam. Een wat oudere vrouw, misschien al oma, had haar belangstellend gevraagd of zij bij een van de Syrische gezinnen hoorde … Heel wat mensen lijken, wat ze niet zijn. Ik doe me al jaren voor als witte nederlandse man, en word toch best wel eens in een andere taal, zelfs Arabisch aangesproken. Toevallig geboren in het CIZ aan de Obrechtstraat was ik een schattig joods jongetje...

Pas toen er een mooi bedrukt A4-tje bij ons in de brievenbus viel, met het voorstel de lekkernijen voor ons te maken die zij ooit thuis in harmonie voor elkaar bereidden, begreep ik dat de Syriërs hier een beetje gesetteld waren. Dat ze vast van plan zijn er hier wat van te maken. En te blijven.