Schoonmaken

Vegen, dweilen, afnemen – de vele vormen van poetsen hebben iets nutteloos.
Wat je wegveegt in de grote stad, ligt er al snel weer. Je verlangt naar Singapore waar de gezaghebbers het extreem schoon houden – maar ja, daar is vrijheid tot op het bot afgestoft.
Als je niet al achter de tralies zit vanwege het verliezen van een kritische gedachte.

Een gevoel van zinloosheid overvalt

Al dat vuil dat mensen achterlaten, vooral gasten die niet in de directe omgeving wonen van waar ze zijn… maar we heten ze welkom, gastvrij, en ze brengen geld in het laadje, voordat ze wegvliegen. Het is een vreemd soort getrouwheid die mensen tonen, de winkeliers, de burgemeester,de inwoners, een buurt en al die anderen. Een klimatorisch klysma

Het is even een prettig gezicht, die schone straat, tot er weer wat valt. In bepaalde wijken is het niet te stoppen, de stortvloed aan vuil.
Het geeft veel mensen werk, mensen die werk vaak goed kunnen gebruiken, dat is mooi in het riedeltje van het vuil, de stad en de toeristen.

-

In de cadans van de dagen is iedereen op z’n eigen wijze. Ik vind het moeilijk, maar soms lukt het. Maandag was ik voor tienen op het werk!
Ik kwam de schoonmaakster tegen op de trap, vlak na de lift. Ze veegde de treden. Ik wacht tot ze klaar is. Een mooie manier om respect te tonen voor het werk dat zij doet. Veel wordt ze niet gegund, heb ik begrepen.
Dinsdag lukte het weer, vlak voor tienen ging ik de schuifdeur door, liep het trappetje af naast de portiersloge, draaide rechts de hoek om, en botste haast op haar, ze was bezig met de gang naar de lift.
Woensdag was het weer een paar minuten na tienen ... ik zag haar al aan de andere kant van de schuifdeur bezig, en het kwartje viel eindelijk. Zo bewoog zij zich systematisch door het gebouw. Daarom ziet het er hier binnen goed uit.

Ik ga naar mijn stoel op de derde, en als stof dwarrel ik in de loop van de dag langs mensen en vergaderzalen. Daar blijkt ook heel veel op te ruimen. En in de kastjes waar we zo trots op zijn, pc’s en servers heten ze, en netwerken met nog veel complexere namen. Misschien moet de burgemeester daar ook schoonmakers voor aanstellen?

Je stoepje opgeruimd, heerlijk. Gelukkig hebben de mensen op straat besloten hun eigen plek schoon te houden, want de stad heeft niet altijd de tijd om in die leefbaarheid te investeren, er zijn zoveel belangrijke zaken. Daar begint het verhaal van het schoonmaken opnieuw