Waiting for

Op 26 januari stonden een aantal mensen te wachten voor het Amstel Hotel. Clooney was binnen.
Ik was er niet bij.
George Clooney, Nespresso Clooney, ook mens, zijn mediaoptredens de te opgeklopte melk bij een espresso. Hij lijkt veel echter te kunnen zijn.
Ik was er dus niet bij.

Ik stond bij Caspers graf. 12 jaar geleden stopte hij met leven – we zullen het nooit echt weten, waarom – vlak voor hij en zijn aanstaande hun trouwen definitief vorm zouden geven. Het trouwkado staat als stille getuige nog altijd bij ons op de vensterbank. Een kunstig gevormde fruitschaal
George voer met zijn kersverse door de wateren van Venetië, las ik op een voorpagina in 2014. Het schuim spatte wit op.
Casper kon prachtig skiën, een schitterend mens. Het viel weinig camera’s op.

Daarvoor was ik die 26ste bij mijn 91-jarige tante Arda. Ze ondergaat lijdzaam het ouder worden, en haar geheugen is een beetje uitgehold.
Ze had de hoop dat het kaartje dat ze in haar hand had, de deur zou openen naar haar appartementje in het verzorgingstehuis. Nee, dat gaat niet, althans nog niet, bij een sleutelgat.

Waarom staan die mensen daar voor het Amstel, met dat beeld van de wachtende fan in hun midden?

Vroeger heeft iemand eens een toneelstuk geschreven, het heet Waiting for Godot. Godot was misschien ook een filmster, geen idee. Daar stonden mensen ook te wachten. Waarop? Waarom?

Trouwens, er was ooit een schrijver die een verhaal vertelt over een man die wacht bij een hek. Hoewel de poortwachter vertelt dat het weinig zin had dat hij wachtte, bleef hij hoopvol zitten. Tot hij daar stierf, zonder dat hij naar binnen werd gelaten. Terwijl de toegang alleen voor hem was bestemd, Vor dem Gesetz.

2 sublieme verhalen over het wachten om voor het Amstel tijdens het staan te lezen.

Wie hier ook rondhangen, aanbidder, passant of journalist, ze vullen het onvervulbare van het bestaan met verve. En ook de beschouwer van deze vastlegging is zich terdege bewust van het ongerijmde, van het tijdlozen.
Voor hen die wachten, heeft dit wachten betekenis. Ook aan hen die aandacht aan de wachtenden geven, brengt het iets. Geld in het laadje bijvoorbeeld, nieuws.
Zo is het wachten bij Kafka of Beckett haast een ontkenning van het wachten zelf, meer een vervulling van bestaan. Wachten, of het nou op George of Clooney is, heeft betekenis, zelfs op een glimp. Want betekenis geven, zeker bij wachten, is een individuele beslissing om het leven in te vullen en daarmee te vervullen.

Die 26ste werd ik 53, ik verwacht nog vele jaren. Eigenlijk alles is afwachten, wachten.