Transgender

De golven richting de horizon, boven de streep van de branding, kunnen een optelsom zijn van het onbekende wat dichterbij haar nadert. Ze staat, en hoe zal het haar verder gaan?

De vrouw is niet kenbaa zonder omgeving, zonder vrienden of familie … waar is ze met haar gedachten? Onherkenbaar ver weg.
Bij de geschiedenis van de gejutte spullen?
Naast de rand van het beeld is iets te zien … voor de buitenstaanders?

Het hondje kijkt naar de passanten, haast verlangend voor contact. De baas oogt zo afwezig. Misschien rust het ook alleen wat, de kleine poten zetten zoveel meer stappen. Blijft vriendelijk kijken voor dat contact, uit nieuwsgierigheid. Speelsheid? Hoopt dat de baas omdraait. Het staartje ziet eruit alsof het zo zou willen kwispelen, de foto laat het alleen niet toe.

Het verhaal kan ook heel anders zijn.

De jongen leunt tegen de lucht, wat zal ik eens doen? Hij kijkt half naar zijn vader die de lijn weer heeft uitgegooid in de hoop dat de vissen het aas vinden. Hij droomt weg met de onbeweeglijkheid van de lijn, en dat zijn vader daar niets aan toe te voegen heeft. Het is …

Ben ik een man of een vrouw, zal hij wel niet denken … hij zou best een zij kunnen zijn, zo van achter gezien.
En ik kan niet in zijn lichaam kijken, en dan bedoel ik natuurlijk ook het hoofd.

Ze hebben allebei iets afwezigs, zij die mogelijk daar staan. Of ze daar nog wel zijn? Hun gedachten lijken te dwalen over zee.

Ik zie nog steeds niet typisch een van beiden, ik zie hen, en heel veel mensen meer.
Het strand oogt leeg, maar verderop zijn vast andere strandgangers, die hem gezelschap willen geven.

Vanavond gaan we allemaal wel weer terug naar de stad.