Van kruimels

er is een kraai op het veld
de andere zijn dan ergens
wie weet waar.
op een bankje zit een man
en hij strooit
de kruimels zijn het feest
van ook dit jaar

de kraai hipt bij de man
en roept de andere
als om te delen,
terwijl het veld kaal is
en de wind koud

de man - dicht ingepakt -
denkt zomers -
alsof er meer licht is

op zo maar een plek
en de kraaien voor donker
een onbegrepen ordening
brengen in het heelal