Sint Christoffel met kind

Een hels kabaal. Het houdt al zo’n 5 minuten aan. Dan diepe stilte. Althans, de gewone stadsgeluiden van een maandagmorgen. We lopen nieuwsgierig verder, vlakbij de hoek naar het Kwakersplein.

Van een afstand hoog boven de Hallen steekt een kraan met vlaggen.

Voor het hek een vader met een kindje op de schouders. Sint Cristoffel die zijn toekomst draagt. U kent het beeld?

Een geweldige stalen damwandplaat wordt de lucht in getakeld. En stof omhult de plek waar de plaat verdwijnt. Het oorverdovend lawaai herhaalt zich.
Wij zien een jongeman tussen de muur uitstappen, hij loopt richting de bouwvakkers.
De vader vertelt zijn verhaal aan het kindje. Iets over het lawaai misschien, waarom die staven de grond in moeten, over de vlaggen. Het kan van alles zijn … het moet van alles zijn, want je ziet ze druk bezig met kijken. Ik vul in gedachten in, wat ik zelf aan mijn kinderen vertelde bij dit soort spektakel.

En ik blijf Sint Cristoffel voor me zien. Deze vader wil zijn kind graag leiden, een goed begrip geven van de wereld om zich heen. Een nieuwe reiziger in het leven kan wel wat informatie gebruiken voor zijn of haar reis. Je ziet het deze jonge vader doen. In het armageddon van het opleveren van weer een nieuw gebouw. Verandering behoeft veel toelichting. Hoe het in z’n werk gaat en waarom.

Mijn kinderen zijn wat ouder ondertussen en dus geef ik ze grote mensen tekst mee. Wat er bij de Hallen gebeurt, dat zag ik met het neerhalen van de hoge populieren op de A2 bij de afslag Abcoude. U moet er maar uithalen wat er voor u in zit:

afslag abcoude

het leven is niet meer
dan toen ik klein was

het groeien van populieren
huizen kruipen naar de weg

we sukkelen daarlangs
eerst wel 12 kilometer ver

later maar tien minuten terwijl
iedereen die kant op moet

banen groeien, de auto’s
het uitbreiden van de afslag

vooruitgang is de napalm
van een fantastisch verleden

dat is kort de ontwikkeling
waarschijnlijk, in mijn 50 jaar

het uitbreiden van de afslag
nieuwe frisgroene aanplant

ik kijk naar achter, mijn kind
ziet iets anders. wat komt?

het groeien van de populieren
de verbrede, lege snelweg

het glinsteren van de bladeren
in de zomerse wind, haast

wolkenloos
.

de klaprozen bloeien mooi
dit jaar

aan de rand van de weg was
amsterdam nog steeds 12 km

Eigenlijk zouden je kinderen eeuwig klein moeten blijven, zodat je ze leuke, hoopgevende verhalen kan blijven vertellen. Maar ze zwaaien je uit.