Vriend Nam 1
Vanuit zichzelf zijn het vaak vriendelijke mensen.
Chinezen, geven mooi vorm aan wat wij wensen. Haast onzichtbaar je een plaats veroveren in de samenleving, in de straat. Je mag altijd komen eten. Jezelf wezen, maar niet duidelijk aanwezig zijn. Een bijna onzichtbare eigen gemeenschap vormen. Succesvol overleven. Het menu is voor ons aangepast. Als in evenwicht, een evenwicht.
Er zal een grens zijn die je als vreemde niet mag overschrijden - maar waar loopt ie?
Creëren ze een ghetto met hun Chinatown? Dat wel, alleen doet het denken aan iets als de Zaanse schans, een trekpleister, het hoort erbij. Dus het mag van Wilders, en daarmee alles links daarvan.
“Alleen als je niet geremd wordt in geloof of culturele beleving kun je volgens hoogleraar Tom Zwart maatschappelijk slagen. Zoals Chinese Nederlanders.”[1] Het zal je maar gezegd worden.
In dit land kwamen Chinezen wonen, ik weet eigenlijk niet eens hoe dat historisch precies in z’n werk ging. Een heel diverse groep, in verschillende NL-perioden, is vooral de tweede helft van de afgelopen eeuw naar ons toegekomen. Ze kwamen uit allerlei landen, maar we - ik? - noemen ze gemakshalve Chinezen.
Ze kwamen en bleven. Verschillen Chinezen veel van Nederlanders? Is de Chinees anders?
Zouden de Syriërs verspreid over ons land een probleem zijn, als er niet steeds camera’s op hen worden gericht? Met daarnaast de messen geslepen grens bewakende Volkseigenheimers die hun pagina’s constant verversen met volksfrisse, eigentijdse geluiden? Het is zo fijn dat iedereen met iedereen in verbinding staat, om de samenleving op orde te houden.
Vooruitgang ≈ Achteruitgang.
NRC Handelsblad, ‘In een normaal land laat je moslims in hun waarde’, 27 januari 2017. [Tom Zwart, Opinie, p.16.] ↑